Zachód słońca w jerzykach.

Trwało to około 20 min. Od czterech pierwszych  musiałam chwilę odczekać, bo już niestety słońce, tak jak pisał Damian, krócej się nam prezentuje i chowa mi się za dość duży obiekt.

Później mi się znowu pokazało, tym bardziej nieco bardziej krwiste.

Cała sesja przebiegła w pisku wszechobecnych jeżyków.

To przyjazne ptactwo, dba o to, by nas nie zjadała biomasa owadów.
Na przedostatnich zdjęciach mam wrażenie, że słońce tonie w jeziorze przy szuwarach.
Chyba to spowodowała wierzba płacząca i pasma chmur,

Dzisiaj po południu wśród ptaków było jakiejś totalne poruszenie,
wszystkie krukowate obsiadły dachy i anteny. 

Nie mogłam zrozumieć o co chodzi.

Księżyc też wschodził dużo później i od razu złocisty, do tej pory był srebrzysty.

Mierny jednak ze mnie astronom.

Dziękuję za liczne komentarze i pozdrawiam wszystkich oglądających moje foty.