Kot wysokogórski.

Miłek dzielnie pokonywał drogę w górę, i w dół,

budząc ambiwalentne odczucia.

Jedni byli nim zachwyceni inni pukali się w głowę.

Widocznie u nas tylko psy mogą chodzić na smyczy.

Na zamku wygłaskany przez zainteresowane dzieci.

Nie da się ukryć, że czasem korzystał z pomocy.

Po powrocie padnięty, pewnie śni o górze, którą zdobył po raz pierwszy.

Na Chojniku byłam kilkanaście razy.

Najbardziej lubię wchodzić najpiękniejszym, zielonym szlakiem, jednak był zamknięty,
dlatego wchodziliśmy szlakiem najbardziej łagodnym, choć najdłuższym.

Natomiast w dół lubię schodzić czarnym wśród ogromnych otoczaków,
jednak ze względu na kota nie odważyłam się na taką ekstremę.

Byłam tam przejazdem, dlatego Miłek nie mógł zostać w samochodzie.