Skały adrszpaskie.

Każdą skałę musiałam fotografować od szczytu do podstawy w czterech ujęciach.

 Jeśli chcecie wiedzieć więcej zajrzyjcie TUTAJ.

Macie możliwość podglądania w dzień i w nocy.

Nie zdołałam zwiedzić całości, dlatego pewnie powrócę.

Mimo klaustrofobii udało mi się przebrnąć dość daleko.

Wszędzie  na szlaku wszechobecny bieluteńki piasek niczym z dna morza.

Przed moim aparatem fajne skarpetki króliczki na nogach Czeszki.

 Cieszę się, że wczorajsze słońce dopisywało.

Całość znacznie przerasta masą nasze polskie Pielgrzymy.

Jednak wielkością przypomina Strzeliniec w Kotlinie Kłodzkiej.

Jednakże tamtejsze skały są bardziej szpiczaste.

Jeszcze nie raz będę wracać do tego miejsca na blogu.