Wbrew pozorom łatwa góra, szczególnie gdy się dojeżdża autobusem do 5 stacji, wszystkich jest 10.
Jednak już po drodze zaczynają się problemy, czyli choroba wysokościowa.
Jak ktoś ma dużo kasy, zaopatruje się w tlen.
Góra się ceni, czyli wszystko jest totalnie drogie.
Europejczycy są nie przyzwyczajeni do zdobywania wulkanów.
Nie wiedzą co to jest lawa i pył wulkaniczy.
Dlatego bez kijów, każdy zdobywca zalicza kilka przewrotek i obtarć naskórka.
Japończycy co typowe dla narodu, pokrzykują " damy radę",
a to dodatkowo wkurza inne nacje.
Podstęp tej góry leży jeszcze w tym, że najpierw przypomina zakurzoną promenadę,
a później gwałtownie się wypiętrza.
Szczęście mają ci, którzy nie brną w deszczu i zimnie,
no i zobaczą upragniony wschód słońca.
Moja córka do nich należała.
Konie na ostatnich zdjęciach, to coś w rodzaju podwoźników do Morskiego Oka,
z których nigdy nie korzystałam,
jednak w tym roku pierwszy raz w życiu skorzystałam z wyciągu.
No cóż starość nie radość i nawet strach jest w stanie pokonać.
Jednak o tym kiedy indziej.
Cudowne widoki!
OdpowiedzUsuńPiękna wyprawa.
OdpowiedzUsuńDrugie zdjęcie od góry jest przecudowne! Nie mogę się napatrzeć...
OdpowiedzUsuńha du vært oppe på fjell ? flotte bilder fra toppen.
OdpowiedzUsuńDzięki! Przekażę córce Wasze komentarze.
OdpowiedzUsuńOna nie lubi robić zdjęć. Wszystkie, które mi przesłała były przeze mnie "wydulczone".
Góry to moje ulubione miejsce. Mam wrażenie, że jestem bliżej istoty wyższej. Każdy decyduje co to dla niego znaczy.
Pozdrówki.
Fantastyczne doświadczenia i miejsce!
OdpowiedzUsuń
OdpowiedzUsuńByłaś już sama w Japonii ?
Pozdrawiam : )
Damian. Nie byłam i nie zamierzam. Nie latam i też nie zamierzam, dodatkowo pobyt mojego dziecka tam, to dla mnie stres codzienny (choć ono ma całkowicie inne odczucia). Ciszę się, że mieszkam w zdecydowanie mniej egzotycznym kraju.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam.
Ten komentarz został usunięty przez autora.
OdpowiedzUsuń