Perliczkowe bombki wielkanocne.

Radosnej Wielkanocy życzę.

Niebawem...

Ostatnie zlodowacenia wodne w tym roku.

Czyli wspomnienia mrozowe z początku lutego w Nałęczowie.

Czy te oczy mogą kłamać...

Owszem.

Na razie tylko podgardle i wąsy.

Teraz kły.

A teraz wgryzienie.

To taki objaw miłości...

A tak słodko mi się spało na słonecznym parapecie,

to musiała wstać i mnie głaskać.

Energetyka marcowego kota.

Tak na obniżenie objawów przesilenia wiosennego kolejna kartka z mojego kalendarza.

Dwa słodziaki podpatrzone na dziewczęcym piórniku.

I przyłapany na toalecie kot zdrojowy z Nałęczowa.

Zimowe pieski kazimierskie.

Zawsze zgodnie z tradycją w pobliżu rynku.

W dzień i w nocy.

Zawsze chętny poznawać przyjaciół.

Ostatnie z zdjęcia z targu, tu dopiero się dzieje.

Następny piesek ma we władaniu ulicę Krakowską,

ale widziałam go po przeciwnej stronie miasta na spacerze.

Nigdzie indziej w Polsce nie widziałam tak łagodnych i zaprzyjaźnionych z ludźmi psów.

Nic dziwnego, że doczekały się pomnika.

Zdjęcia iście zimowe, choć zrobione prawie dwa miesiące temu, 

ale tak dzisiaj u mnie też wygląda pierwszy dzień wiosny.

Różowa śnieguliczka.

Też z początku lutego w Nałęczowie.

Zima w Kazimierzu Dolnym po raz kolejny.

Nie ma jak to dobry widok z okna, czyli na górę Trzech Krzyży.

Pięknie, bo popadało na biało.

Było to ponad miesiąc temu.

Patrząc w dół urokliwy rynek jak zawsze z wiernym pieskiem a nawet dwoma.

Rzeźbionym i autentycznym.

Urokliwe kamienice.

Fara.

Zamek.

Wieża.

I inne zabytki

Słynne spichlerze. 

W mroźnym nadwiślanym spacerku.

Dla mnie Kazimierz Dolny to zatrzymanie w czasie, złapanie oddechu i refleksja.

Polecam każdemu tylko nie w weekendy.

Więcej na temat, w minionych latach na moim blogu.