Tęczowych dni z okazji urodzin... sobie życzę.

Jak widać Opole w moich okularach, właściwie opolska Wenecja, ale o tym będzie kiedyś.

Dzisiaj opolska fontanna, bo jak wiecie bardzo lubię fontanny.

Piaskownia w Adrspacharskich Skałach.

Pisałam, że będę powracać, bo miejsce jest magnetyczne.

Nie wiem dlaczego jeziora górskie są zawsze szmaragdowe?

Żeby nie być gołosłowna piasek wszechobecny w wszędzie.

Najbardziej dziwiło mnie, że jest na szlakach i to w górach.

Przypominam, jeśli chcecie podglądać wejście do tej zjawiskowej krainy zapraszam TUTAJ.

Co minutę się odświeża obraz.

Sierpniowe maki.

 

Też byłam zaskoczona, gdy 12 dni temu, nie opodal Groszkowego Mostu w Opolu, zobaczyłam maki.

Co prawda nieco wypłowiałe i nie w ognistych barwach, ale jakby malinowych.

Jednak były jak najbardziej prawdziwe.

Niesamowite jak przyroda jest wytrwała.

Może specjalnie na dzień Wojska Polskiego zakwitły.

Szklarka- wodospad.

Ujęcia z dołu, a wcześniej z góry.

Tak wiedzie szlak od Kamieńczyka do Szklarki.

Te dwa wodospady będące w skrajnych rejonach Szklarskiej Poręby,

kojarzą mi się z yang i ying.

Jakże spokojne wody nieco dalej.

Kamieńczyk.

Zdjęcia robione z dwóch aparatów. Jedne z pomostów przyskalnych inne z góry.

Mój obiektyw do makro "łapał" ten najdłuższy karkonowski wodospad, dopiero w czterech ujęciach.

W dzieciństwie pamiętałam Kamieńczyk z wielką kłodą drzewa sterczącą na samym dole, 

przez wiele lat widniała też na pocztówkach, od kilku lat jej nie ma.

Wody spady.

Miks wody spadu Kamieńczyka...

... i Szklarki, 

oczywiście Karkonosze, Szklarska Poręba.

Śnieżne Kotły.

Błękit nieba i + 8, ale warto było.

Od dzieciństwa spoglądałam na tą stację meteorologiczną. 

Minęło prawie pół wieku, kiedy udało mi się ją obejrzeć z bliska.

Jednak przede wszystkich niesamowity uskok skalny.

Jeszcze go pewnie nie raz pokażę.

Karkonosze.