Hagia Sophia w Białymstoku.

Zainteresowała mnie z oddali już cztery lata temu,

kiedy jechałam do Supraśla.

Miałam obecnie wrażenie, że kopuły błyszczały złotem.

Obecnie patynują na zielono.

Cerkiew znajduje się na zwykłym osiedlu w wylotu z miasta.

Trzeba po prostu wjechać w osiedlową uliczkę.

Poszukując informacji dotarłam TUTAJ.

Zdjęć nie wybierałam

Następują kolejno, tak jak szliśmy.

  

W środku obłęd i feeria barw.

Mieliśmy farta bo było otwarte.

Przemiła Pani, która akurat sprzątała, chętnie nawiązała z nami rozmowę.

Nawet udało się kupić CD Chóru Centrum Kultury Prawosławnej.

Świetnie się słucha i świetne wykonanie.

 W cerkwiach dostaję istnego oczopląsu.

Nie wiem co mam najpierw focić

Wszystko przyciąga barwą, kształtem, oryginalnością. 

To urządzenie do poboru święconej wody.

W rzeczywistości barwy są znacznie ostrzejsze.

W cerkwi jest widno.

Złoto lśni i choć za nim nie przepadam,

w tym wypadku dodaje ożywczej energii.

Z zewnątrz wszystkie cerkwie wydają się masywne 

i znacznie większe niż się okazuje w wewnątrz.

Nie wiem co powoduje, że w ich wnętrzach człowiek czuje się 

znacznie weselej niż w katolickich kościołach.

Może barwa, która jest bardzo żywa.